Culemborgse Courant, 15 augustus 1952
Manus Verbaast, 12,5 jaar schillenboer
Het was in de winter van het jaar 1940, om precies te zijn in februari, dat Verbaast, evenals zo velen, tewerkgesteld was bij de gemeente om sneeuw te ruimen. Het was in de Zalenstraat, dat onze schillenman stond te scheppen en hoewel het hem reeds vroeger was opgevallen, dat veel wat voor het vee geschikt was, in de vuilnisbak terecht kwam, werd het hem op dat moment duidelijk dat daaraan een einde diende te komen.
Het steuntrekken stuitte hem tegen de borst en hij richtte onverwijld een verzoek tot B. en W. hem vergunning te willen verlenen tot het ophalen van huisafval. Hij kreeg de gevraagde vergunning en begon onmiddellijk. De eerste weken waren de verdiensten matig en zijn vroegere medesteuntrekkers, lachten hem een beetje uit. Verbaast trok zich daar niet veel van aan, ging door met het opbouwen van zijn klantenwijken.
Hij herinnert zich de huisvrouw, aan wie hij het eerst vroeg de schillen enz. te mogen halen, dat was mevrouw Van der Veer in de Zalenstraat en ook weet onze schillenman, dat hij de eerste schillen ontving van de heer B. Jansen in de Zandstraat.
Ondergedoken
Het bedrijfje stond nog in de kinderschoenen, toen de oorlog uitbrak (mei 1940). In de bezettingsjaren verzette de ophaaldienst bergen werk en ondanks tegenwerking van de toenmalige autoriteiten zette Verbaast door, aldus een belangrijke bijdrage leverend in de veevoedselvoorziening. De noodzakelijke papieren, om zich zonder gevaar voor vordering over de straat te kunnen begeven, werden hem echter niet verstrekt en zo kon het gebeuren, dat hij herhaaldelijk met paard en wagen werd ‘gevorderd’, om vrachtjes voor de bezetters te doen. Het werd hem te bar, toen men op een morgen zijn wagen afnam. Drie weken dook Verbaast onder, bij vrienden in het nabije Heukelum. Teruggekomen scharrelde hij met de hulp van vrienden weer een wagen bij elkaar en het werk werd hervat.
De jubilaris heeft grote moeilijkheden te overwinnen gehad. Eén daarvan was het feit, dat verschillende boeren in de zomer geen schillen afnamen. In dit verband is het aardig te memoreren, dat de heer A. Fontein te Schalkwijk deze moeilijkheid grotendeels oploste, door het gehele jaar huisafval van Verbaast te nemen.
Met plezier gewerkt
Manus Verbaast: ‘Of ik steeds met plezier heb gewerkt? Ja, ondanks de moeilijkheden, vooral ten opzichte van mijn rechten, heb ik het werk verbonden aan de dienst steeds met plezier gedaan. De prettigste klanten zijn zij, die het huisafval met een bereidwillig hart geven. Ik zie het eigenlijk zo, dat het als een kwaad te beschouwen is, als er eten, ook wanneer dat alleen voor het vee geschikt is, verloren gaat.’
Onze schillenman werkt nu sinds twee jaar samen met N.B. Verkerk en deze samenwerking draagt ertoe bij dat nog meer gedaan kan worden dan voorheen. In intieme kring heeft men de oprichting herdacht van dit bedrijf. Een bedrijf, waarvoor de meeste onzer niet genoeg waardering hebben en dat niet de steun krijgt van het publiek, welke het wel verdient. Nog steeds gaat er teveel verloren en wordt er door particulieren huisafval verzameld, wat de dienst rechtens toekomt.
Moge het bij dit jubileum zo zijn, dat ook deze euvels worden verholpen.
